Δήμος Σίφνου
|
 | Σύμφωνα με την απογραφή του 2001, οι κάτοικοι της Σίφνου είναι 2.442 (περισσότεροι κατά 484 σε σχέση με την απογραφή του 1991).
Νομός Κυκλάδων,
Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου
|
|
|
| Περιγραφή (Συνοπτική) |
|
| Στοιχεία Περιβάλλοντος – Φυσικά |
Δεν έχει πολλές παραλίες η Σίφνος, έχει όμως μερικές από τις ωραιότερες και μεγαλύτερες των Κυκλάδων. Κορυφαία και κοσμικότερη, ο Πλατύς Γιαλός. Επίσης μεγάλες και πολυσύχναστες αμμουδιές έχουν οι Καμάρες και το Βαθύ. Το Αποκοφτό, ο Βλυχός και η Φασολού είναι λιγότερο κοσμικές και μικρότερες σε μέγεθος. Υπάρχουν επίσης τρεις μικρές παραλίες, τα Σεράλια, η παραλία του Κήπου και οι Σαούρες καθώς και οι ερημικές Βρουλίδια και Φυκιάδα. Ενώ την Άνοιξη η Σίφνος είναι καταπράσινη, το καλοκαίρι γίνεται κατάξερη. Αυτό οφείλεται στο ότι η βλάστησή της αποτελείται βασικά από μονοετείς και από φυλλοβόλους θάμνους. Πουλιά, φίδια και κουνέλια (όχι λαγοί) είναι στην πλειοψηφία τους οι μόνιμοι κάτοικοι των νησιού. Στις νοτιοανατολικές ακτές της Σίφνου και στο ερημονήσι Κυτριανή έχει παρατηρηθεί μόνιμη παρουσία της χελώνας Careta careta και περιστασιακή της φώκιας monachus monachus. Τέλος στο ποταμάκι της Παναγίας Πουλάτης και στο ποτάμι Ερκιές (του Κάστρου) έχει καταγραφεί μεγάλος αριθμός πεταλούδων του είδους Callimorpha quadripunktata (πορτοκαλί φτερά με τέσσερις μπεζ βούλες).
|
| Στοιχεία Περιβάλλοντος – Τεχνητά |
Στη Σίφνο το θρησκευτικό συναίσθημα είναι ιδιαιτέρως ανεπτυγμένο. Απόδειξη, ότι υπάρχουν εκκλησίες παντού. Τα χωριά είναι γεμάτα μικρές εκκλησίες, που δεν ξεχωρίζουν καν από τα σπίτια. Τα βουνά, οι παραλίες, οι ρεματιές σηματοδοτούνται από αμέτρητα κατάλευκα ξωκλήσια. Στην πλειοψηφία τους οι εκκλησίες είναι ιδιωτικές και δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι κάθε οικογένεια έχει τη δική της. Αν και υπάρχει η δοξασία ότι οι εκκλησίες της Σίφνου είναι 365, όσες και οι μέρες του χρόνου (η ίδια δοξασία υφίσταται σε όλα τα μέρη όπου υπάρχουν πολλές εκκλησίες), η καταμέτρηση τις έχει βγάλει 227 προς το παρόν.
|
| Σχετικά Γεγονότα |
Εκτός από τη γιορτή του Αγίου στον οποίο είναι αφιερωμένες, πολλές εκκλησίες γιορτάζουν και σε άλλες ημερομηνίες. Πρόκειται για τις λεγόμενες «αγγαρικές» γιορτές, η αρχή των οποίων έγινε με διαθήκη ή με κάποιο δωρητήριο συμβόλαιο (π.χ. με προικοσύμφωνο, στο οποίο ο διαθέτης υποχρέωνε την κόρη του να γιορτάζει τον Άγιο Σπυρίδωνα στην εκκλησία του Αγίου Γεωργίου) και παραδίδονται από γενιά σε γενιά. Στην πράξη, αυτό σημαίνει περισσότερα πανηγύρια. Οι εκκλησίες έχουν συνήθως βοηθητικές εγκαταστάσεις για τα πανηγύρια: κελιά και τράπεζα (αίθουσα όπου γίνεται η συνεστίαση), που συντηρούνται αδιαλείπτως. Σε κάποια, κυρίως παραθαλάσσια, ξωκλήσια και μοναστήρια, τα κελιά παραχωρούνται το καλοκαίρι σε ντόπιους και ξένους για καλοκαιρινές διακοπές. Μία άλλη ιδιαίτερη συνήθεια στο νησί είναι το βιβλίο επισκεπτών που τηρείται στις εκκλησίες και στα ξωκλήσια. Το παλιό έθιμο να θάβονται οι νεκροί της οικογενείας στο προαύλιο της εκκλησίας τους έχει εγκαταλειφθεί. Παραμένουν όμως στις εκκλησίες οι παλιοί τάφοι των κτητόρων. Ένας εύθυμος και γλέντζες λαός, όπως οι Σίφνιοι, δεν θα μπορούσε να μη διακριθεί στη μαγειρική. Τα πιο χαρακτηριστικά φαγητά είναι η ρεβυθάδα και το μαστέλο. Τα ντόπια τυριά είναι η μανούρα και η μυζήθρα. Τα γλυκά, η μελόπιτα, το παστέλι, τα αμυγδαλωτά. Όλ’ αυτά δεν λείπουν από τη σημερινή Σίφνο. Το ντόπιο κρασί είναι το σπάνιο είδος…
|
|
